چرا فیلم های سینمایی در حال کوچ از 24 به 48 فریم بر ثانیه هستند؟

درست همان طور که فیلم ناطق جایگزین فیلم های صامت شد، و تصاویر رنگی تبدیل به استاندارد مرسوم فیلم های سینمایی شدند، کارگردانان پیشرو و صاحب سبکی همچون پیتر جکسون و جیمز کامرون مصمم اند که فیلم های سه بعدی با سرعت فریم بالا را، به جهشی دیگر در صنعت سینما تبدیل کنند. به نظر می رسد که قدم های فرعی این نبرد هم با نمایش کلیپی از فیلم جدید جکسون (The Habbit) در CinemaCon شروع شده که نقدهای مثبت فراوانی را در پی داشت. اکنون چه خوش تان بیاید یا خیر، انتظار می رود تعداد سینماهایی که به ابزار پخش فیلم های ۴۸ تا ۱۲۰ فریم بر ثانیه تجهیز می شوند، روز به روز افزایش یابد و تعداد فیلم هایی که با سرعت فریم بالا تهیه می شوند، در حال افزایش است. جکسون خود پس از نمایش تریلر فیلم جدیدش، در مصاحبه های مطبوعاتی، با سماجت از این شیوه جدید دفاع می کند. در تکنولوژی هم همیشه بیشتر، بهتر بوده است و بسیار کم دیده می شود که گروهی از سریع تر شدن چیزی شاکی باشند. برخی از بینندگان پیش نمایش هابیت شکایت داشتند که صحنه ها بیش از حد واقعی بودند و با سرعت ۴۸ فریم بر ثانیه فیلم، بسیار سخت بود که به خاطر بسپاری که سرزمین میانه (Middle Earth) تنها یک افسانه است. تعداد دیگری از تماشاگران هم گفته اند که دلشان برای فیلم های سست و بی جان ۲۴ فریم بر ثانیه ای تنگ خواهد شد. این درحالی است که برای برنامه های تلویزیونی هم امروزه فیلمبرداری را با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه و بیشتر انجام می دهند.

برگرفته از سایت نارنجی