محمد خوانساری - رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات از برنامه ریزی برای ورود نسل پنجم موبایل به ایران تا ۶ ماه آینده خبر داد و گفت: این پژوهشگاه در تلاش برای بسترسازی لازم برای بومی سازی و بکارگیری داده‌های عظیم (Big Data) در کشور است که در این راستا با برگزاری همایش‌های مختلف در صدد شناساندن این فناوری‌ها است.

وی با بیان اینکه در حوزه فناوری نوین، توسعه صنعت و بومی سازی را باید مدنظر داشت، گفت:

در جایگاه کلان بحث خدمات، استانداردها و زیرساخت های مورد نیاز در هر فناوری باید بررسی شود و پس از آن لازم است به موضوع آموزش، پژوهش و ترویج فناوری‌های نوظهور پرداخته شود. با توجه به گسترش فناوری‌های نوین در جهان، لزوم بسترسازی جهت بومی سازی و بکارگیری این داده ها در کشور احساس می‌شود.

 رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه در بحث فناوری‌های نوظهور، آینده نگری و آینده پژوهی جزو اهداف این پژوهشگاه است افزود: درخصوص ورود به نسل پنجم شبکه های مخابراتی و موبایل نیز برای شش ماه دیگر برنامه ریزی لازم انجام شده است.

وی با اشاره به برگزاری همایش‌ بیگ دیتا با هدف توسعه صنعت فناوری‌های نوظهور، در مورد بیگ دیتا و فرصت هایی که این فناوری در کشور می‌تواند به وجود آورد گفت: 

کاربرد داده‌های عظیم در تحلیل داده‌های بدون ساختار به منظور پیش‌بینی و بهینه‌سازی آینده ضروری است. تا دهه اول سال ۲۰۰۰ داده‌ها اکثرا ساختارمند بودند اما به واسطه حضور اینترنت امروزه بیش از ۸۰ درصد از داده‌ها بدون ساختار هستند که از طریق رسانه‌های اجتماعی و وبلاگ‌ها تولید می‌شوند؛ در این میان ایران یکی از تولید‌کنندگان این نوع داده‌ها است و باید بررسی شود که از بازار ۲۵ میلیارد دلاری داده‌ها چه سهمی به ایران تعلق دارد.

این در حالی است که اپراتورهای مطرح کشور اخیرا سرمایه‌گذاری بزرگی برای راه‌اندازی شبکه‌ی نسل سوم و چهارم در کشور داشته‌اند و مدیرعامل ایرانسل تنها اپراتور ارائه دهنده‌ی نسل چهارم در کشور، اعلام کرده بود که در کوتاه مدت برنامه‌ای برای راه‌اندازی شبکه‌ی نسل پنجم ندارد. با این حال خوب است که مسئولین کشور نسبت به آزمایش و ارائه‌ی فناوری‌های نوین در کشور گام بردارند.

تلفن‌های همراه هوشمند بزرگترین دستاورد تکنولوژی بیست سال اخیر به حساب می‌آیند اما این تکنولوژی محبوب هم با مشکل شارژ کردن باتری درگیر است.

اگر یکی از کاربران همیشگی تلفن‌های هوشمند هستید تا به حال حتما با مشکل تمام شدن شارژ تلفن پیش از انجام آخرین کارهایتان مواجه شده‌اید.

کمپانی‌های بزرگی مانند سامسونگ ثابت کرده‌اند که اگر تعدادی از برنامه های موبایل را غیر فعال کنید می‌توانید بهره بیشتری از شارژ تلفن‌همراهتان ببرید. بناراین حالت فوق‌العاده صرفه‌جویی باتری به موبایل اجازه می‌دهد که تا 24 ساعت با تنها 10 درصد شارژ روشن بماند.

حالت فوق‌العاده صرفه‌جویی در باتری با به تعویق انداختن دانلودها، سیاه و سفید کردن صفحه نمایش و کم کردن تعداد اپلیکیشن‌های باز میزان مصرف باتری موبایل را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

وب‌سایت digitalspy به کاربران تلفن‌های هوشمند پیشنهاد می‌کند که اگر تلفن‌همراهشان یکی از مدل‌های سامسونگ نیست که حالت صرفه جویی باتری فوق‌العاده روی آن نصب شده باشد، از راه‌های دیگری برای حفظ باتری موبایل در مواقع ضروری استفاده کنند.

1. صفحه نمایش: واقعیت تلخ این است که صفحه نمایش موبایل بیشترین حجم باتری را مصرف می‌کند. بنابراین اگر باتری تلفن همراهتان رو به اتمام است یکی از بهترین کارها برای حفظ باقی مانده باتری این است که صفحه نمایش تلفن را مگر در مواقع ضروری روشن نکنید.

اما اگر مجبورید کمی بیشتر صفحه نمایش را روشن نگه داشته و برخی کارها را انجام دهید مطمئن شوید که حالت تنظیم اتوماتیک نور صفحه نمایش خاموش است و صفحه در کم‌نورترین حالت ممکن تنظیم شده است. در شبها نیز کمترین نور صفحه نمایش برای دیدن آیکون‌های صفحه کافی است اما اگر اصلا از صفحه نمایش استفاده نکنید می‌توانید تا حد زیادی از هدر رفتن باتری باقی مانده جلوگیری کنید.

2. دریافت داده‌ها را متوقف کنید: اگر مجبور هستید که بیشترین استفاده را از باتری موبایلتان داشته باشید، خاموش کردن وای‌فای و یا اینترنت 4G/3G یکی از بهترین راهها است. این منبع ارتباطی دریافت داده دومین کاربری تلفن‌های هوشمند است که می‌تواند بیشترین میزان باتری را مصرف کند. اگر جریان اتصال به اینترنت را قطع نمی‌کنید، حداقل برنامه‌هایی مانند فیسبوک، توییتر و برنامه چک کردن ایمیل و دریافت ایمیل‌های جدید را متوقف کنید.

اگر دسترسی به اطلاعات جدید از طریق اینترنت امری ضروری به حساب می‌آید می‌توانید اینترنت را روشن کرده و برنامه‌هایتان را چک کنید و سپس بلافاصله آن را خاموش کنید. خاموش و روشن کردن سیستم دریافت داده نسبت به روشن گذاشتن مداوم آن انژی کمتری مصرف می‌کند.

3. ایمیل‌ها باتری زیادی صرف می‌کنند: بسیاری از کاربران تلفن همراه دو یا سه ایمیل آدرس را با تلفن هوشمندشان هم‌خوان می‌کنند تا موبایل به محض اتصال به اینترنت ایمیل‌های جدید را چک کند. این چک کردن مداوم حساب هر آدرس ایمیل می‌تواند حجک باتری زیادی را مصرف کند. بنابراین اگر به دنبال صرفه‌جویی در میزان مصرف باتری هستید، بهتر است گزینه چک کردن خودکار ایمیل‌های همخوان شده با تلفن همراه را غیرفعال کنید و هر کدام از حساب‌های ایمیل را در صورت احتیاج به صورت غیراتوماتیک و دستی چک کنید.

4. GPS و بلوتوث: با به وجود آمدن هندست‌های مدرن که با بلوتوث کار می‌کنند یا ورود ساعت‌های هوشمند ممکن است روشن نگه داشتن بلوتوث موبایل امری ضروری به حساب بیاید اما GPS می‌تواند عمر باتری موبایل را به طور کلی کاهش دهد و تنها راه حل آن خاموش کردن GPS است.

برای مثال اگر تنها برنامه باز روی تلفن همراه شما «نقشه گوگل» باشد همین یک برنامه کافی است تا در مدت زمان کوتاهی باتری موبایل را به سطح اخطار برساند. اگرچه گزینه‌های دیگری به جز خاموش کردن GPS نیز وجود دارد مثلا می‌توان حداقل مکان یاب موبایل را خاموش کرد تا انزژی کمتری مصرف شود که در این صورت نیز استفاده از تمام کارایی‌های GPS امکان پذیر نیست.

5. در طول شب موبایل را خاموش کنید:‌ هر موبایل اندرویدی که شب‌ها روشن بماند، می‌تواند انرژ زیادی را صرف چک کردن برنامه‌هایی کند که باتری زیادی را از بین می‌برد. بنابراین اگر در سفر هستید و به شارژر تلفن یا پریز برق دسترسی ندارید بهترین راه این است که تلفن همراه هوشمندتان را در طول شب خاموش نگه دارید.

اگر در نهایت تمام راه‌های بالا شکست خورد، دو راه حل نهایی وجود دارد که می‌توانید همیشه از آن استفاده کنید. اگر موبایلتان از مدل‌هایی است که باتری قابل تعویض دارد، یک باتری یدکی همراه خودتان داشته باشید و یا اینکه از شارژر‌های قابل حملی که خودشان با باتری کار می‌کنند برای شارژ کردن تلفن‌های همراه استفاده کنید.

روزی که متوجه شدم می توانم از تلفن هوشمندم به عنوان مودم جهت اینترنت دهی به پی سی (Tethering) استفاده کنم، علاقه ام به موبایل دو چندان شد. یک سال بعد از آن، Tethering به یکی از پر کاربردترین و معمول ترین قابلیت های تلفن همراه تبدیل شد. بسیاری از کاربران از طریق یو اس بی، بلوتوث و همچنین وای فای از این امکان استفاده می کنند.

این تنظیمات برای کاربران اندروید به آسانی در دسترس قرار گرفته است. استفاده از اینترنت همراه در لپ تاپ و یا تبلت برای کاربران بسیار سودمند می باشد؛ ممکن است اینترنت موبایل از وای فای رایگان در کافی شاپ مورد علاقه شما سریع تر باشد. صرف نظر از مصرف فراوان حجم اینترنت موبایل، شاید بزرگ ترین مشکل کاربران با این قابلیت، از بین رفتن بیش از پیش شارژ باتری باشد.

برای آنهایی که نمی دانند باید بگویم Tethering قابلیتی است که در اکثر تلفن های هوشمند جای خوش کرده است و به کاربران امکان اتصال موبایل به کمک یو اس بی، وای فای و بلوتوث به رایانه و تبلت ها را می دهد. بدین ترتیبامکان استفاده از اینترنت همراه در این دستگاه ها امکان پذیر خواهد شد.

Tethering در تلفن های اندروید:


کاربران اندروید برای اتصال موبایل به لپ تاپ و تبلت های خود سه روش را می توانند انتخاب کنند. اتصال به کمک یو اس بی، بلوتوث و همچنین به وسیله وای فای این حق انتخاب ها را تشکیل می دهند.

در ادامه قصد داریم به آموزش تک تک این روش ها بپردازیم. علاوه بر این طبق بررسی های خود، سرعت انتقال دیتا و شارژگیری هر یک از این روش ها را نیز مورد بررسی قرار خواهیم داد و در نهایت بهترین روش را معرفی می کنیم.

اتصال به کمک سیم یو اس بی:


برای دریافت بهترین عملکرد می توانید از یو اس بی برای قابلیت Tethering استفاده نمایید. این روش برای کاربران پی سی ها بسیار پیشنهاد می شود؛ چرا که ممکن است دستگاه آنان قابلیت بلوتوث و وای فای را نداشته باشد.

پس از اتصال، در تلفن اندرویدی خود به بخش Setting>Wireless & Network>More بروید. در این بخش به دنبال گزینه Tethering & Portable Hotspot بگردید. سپس می توانید به کمک آپشن USB Tethering تنظیمات مورد نظر را جهت اتصال اعمال نمایید. برای اطمینان از اتصال یک آیکون نوتیفیکیشن در نوار بالا ظاهر خواهد شد.

سرعت ما در این حالت: ۶.۹۷ مگابایت بر ثانیه (دانلود) ، ۲.۰۲ مگابایت بر ثانیه (آپلود) و پینگ برابر با ۶۶ms

مصرف شارژ در این حالت: کاهش سرعت تلفن شما در این حالت به اتصال/عدم اتصال لپ تاب به برق بستگی دارد. اگر لپ تاپ به برق متصل باشد، مصرف شارژ شما چیزی نزدیک به صفر خواهد بود؛ در غیر این صورت ممکن است سرعت کاهش شارژ تلفن از حد معمول بیشتر باشد.

اتصال به کمک بلوتوث:


برای این کار ابتدا باید دستگاه خود را با رایانه Pair نمایید. این کار را از بخش بلوتوث در هر دو دستگاه می توانید انجام دهید.

در بخش Settings > Wireless & networks > More > Tethering & portable به قسمت Bluetooth بروید.

در رایانه نیز به بخش Control Panel > Hardware and sound > Devices and printers مراجعه نمایید. بر روی آیکون تلفن خود راست کلیک کرده و به ترتیب گزینه های Connect using > Access point را انتخاب نمایید.

سپس تلفن شما باید آیکون اتصال به کمک Tethering را در نوار نوتیفیکیشن نشان دهد.

سرعت ما در این حالت: ۰.۳۵ مگابایت بر ثانیه (دانلود)، ۰.۷۸ مگابایت بر ثانیه (آپلود) و پینگ معادل با ۲۸۹ms

مصرف شارژ در این حالت: در هر ده دقیقه اتصال با بلوتوث، ۵ درصد از شارژ تلفن کاهش می یابد و این موضوع بسیار ناامید کننده است. به هر حال استفاده از بلوتوث به طور مداوم شارژ زیادی را می طلبد.

اتصال به کمک وای فای (بی سیم):


حال به آسان ترین و سریع ترین راه برای استفاده از Tethering می رسیم. برای اتصال موبایل به کمک وای فای به پی سی به مراحل زیر دقت نمایید.

ابتدا در اندروید به بخش Settings > Wireless & networks > More > Tethering & portable مراجعه نمایید. در این قسمت به بخش Wifi بروید. ممکن است در برخی از تلفن ها نام این بخش، Portable WLAN Hotspot باشد.

سپس به بخش وای فای رایانه خود مراجعه نمایید. در این قسمت باید نام تلفن خود را مشاهده کنید که با کلیک بر روی آن و وارد کردن پسورد می توانید از اینترنت همراه استفاده نمایید. لازم به ذکر است که به هنگام روشن کردن وای فای اسپات در اندروید باید رمز یاد شده را انتخاب نمایید.

سرعت ما در این روش: ۱۶.۰۱ مگابایت بر ثانیه (دانلود)، ۴.۴۵ مگابایت بر ثانیه (آپلود) و پینگ معادل با ۵۵ms

مصرف شارژ در این حالت: مصرف شارژ در این حالت نیز بالا می باشد؛ به هر حال وای فای جزء شارژ خور ترین موارد تلفن های همراه می باشد. اما در مجموع مصرف شارژ در این حالت از بلوتوث به مراتب کمتر است.

و اما یک نتیجه ی مهم:
برای عمر باتری بیشتر و بهتر از Tethering به کمک کابل یو اس بی (USB) استفاده نمایید.

این روزها اگر در جمع دوستان هم نباشیم، معمولا با دستگاه‌ها و ابزارهای دیجیتالی متعددی سر و کار داریم و گه گاه لازم می‌شود که فایل‌ها و اطلاعاتی را بین آن‌ها جابجا کنیم. شاید بلوتوث اولین راهی باشد که به ذهن همه برسد اما این شیوه برای فایل‌های حجیم واقعا وقت‌گیر و کند است. در ادامه سه راه برای انتقال سریع فایل‌ها آورده‌ایم.

اگر چند سالی به عقب باز گردیم به یادمان می‌آید که انتقال اطلاعات از طریق بلوتوث بین موبایل‌ها چه قدر سریع و جذاب بود. در دوران حکم‌رانی گوشی‌هایی همچون نوکیا 6600 هم حجم عکس‌ها و فیلم‌ها به مراتب کمتر از امروز بود و هم تکنولوژی خاصی نبود که به اندازه بلوتوث در دسترس و از آن سریع تر باشد.

امروزه کیفیت عکس‌ها روز به روز بالاتر رفته، فیلم‌ها و سریال‌ها با کیفیت‌های بسیار بالا ضبط و پخش شده‌اند و به ناچار حجم این فایل‌ها به مراتب زیاد و زیادتر شده است. از سوی دیگر قابلیت اتصال WiFi که دورانی منحصر به کامپیوترها و لپ تاپ‌ها بود، تقریبا در همه‌ی تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها و ... یافت می‌شود. به همین خاطر می‌توان از WiFi برای انتقال اطلاعات بین دستگاه‌های مختلف با سرعت بالا استفاده کرد. توجه کنید که این انتقال نیازی به اینترنت ندارد و فقط اتصال آن بر مبنای WiFi است. در این مطلب قصد داریم ۳ اپلیکیشن که از این شیوه برای ارسال اطلاعات استفاده می‌کنند را به شما معرفی کنیم.

۱. SHAREit

برنامه‌ی SHAREit لنوو یکی از قوی‌ترین و خوش‌نام ترین نمونه‌های موجود برای ارسال فایل از طریق WiFi است. طبق ادعای سایت سازنده‌ی آن، این برنامه قادر است فایل‌ها را با سرعت ۶۰ برابر سریع‌تر از بلوتوث ارسال کند. به لطف رابط کاربری زیبای آن، کار با SHAREit آسان و سریع شده است.


ویژگی که شاید در هر برنامه‌ای یافت نشود، وجود اپلیکیشن SHAREit برای سیستم عامل‌های گوناگون است. این برنامه برای اندروید، iOS و ویندوز منتشر شده که ارتباط بین دستگاه‌های مختلف از سیستم‌عامل‌های متفاوت را بیش از پیش راحت و سریع می‌کند. این موضوع به طور خاص برای کاربران آیفون و آیپد خبری خوبی است چون همه ما کم و بیش از محدودیت‌های بلوتوث این دستگاه‌ها خبر داریم. همچنین این برنامه می‌تواند فایل‌ها را به صورت گروهی با 5 نفر به اشتراک بگذارد.
با آزمون‌هایی که ما انجام دادیم با این شیوه می‌توان حجمی در حدود 2 گیگابایت را در عرض 6 تا 7 دقیقه بین گوشی‌های هوشمند میان رده انتقال داد که سرعت بسیار بالا و ستودنی است.

۲. Zapya

دیگر اپلیکیشنی که به گفته‌ی سازندگان آن بیش از 70 میلیون کاربر در دنیا دارد، Zapya است. زاپیا هم از اتصال WiFi برای جابجایی اطلاعات بین دستگاه‌های اندرویدی، iOS و ویندوزی استفاده می‌کند. سرعت این برنامه هم بسیار بالا است و گفته می‌شود ۴۰ برابر از بلوتوث سریع‌تر انتقال می‌دهد.


Zapya از رابط کاربری زیبا و متفاوتی بهره‌مند است. با باز کردن این برنامه، اطلاعات روی گوشی یا تبلت شما به گروه‌های مختلف عکس، برنامه، فیلم و ... تقسیم می‌شوند تا انتخاب فایل برای فرستادن ساده‌تر شود. زاپیا تعداد قابل توجهی بازی هم ارائه می‌دهد که با استفاده از همین برنامه بتوان تحت شبکه با دوستان بازی کرد.

۳. WiFi Shoot

برنامه وای فای شوت، یک نرم‌افزار بسیار ساده برای انتقال فایل‌ها با سرعت بالا بین دستگاه‌های اندرویدی از طریق وای فای است. این برنامه یک تفاوت با سایر موارد معرفی شده در شیوه اتصال دارد و آن استفاده از استاندارد WiFi Direct برای اتصال دو دستگاه است. WiFi Direct یک استاندارد برای اتصال دستگاه‌های دارای وای‌فای بدون نیاز به اکسس پوینت است. امروزه اکثر دستگاه‌های اندرویدی این استاندارد را در خود دارند و نیاز به برنامه‌ای مثل WiFi shoot دارند تا از آن برای جابجا کردن فایل‌ها استفاده کنند.


البته سعی کنید از این نرم‌افزار برای جا بجایی عکس‌ها و فیلم‌هایی استفاده کنید که فرمت‌های معمول و استاندارد دارند. هر فایلی را نمی‌توان با WiFi Shoot جابجا کرد!

دو نکته پایانی: اول آن که برای استفاده از این روش‌ها، هم فرستنده و هم دریافت کننده باید برنامه اشتراک‌گذاری مربوطه را داشته باشند. دوم این که اگر از اندروید کیت‌کت استفاده می‌کنید، در تنظیمات این برنامه‌ها محل ذخیره سازی فایل‌ها را حافظه داخلی دستگاه انتخاب کنید.

هنگامی که دزدهای اینترنت، از وای‌فای شما استفاده می کنند، پهنای باند اینترنت را کاهش می دهند. از همه بدتر اینکه می توانند اطلاعات فردی شما را از کامپیوتر شخصیتان بیرون بکشند یا آن را به ویروس های مخرب آلوده کنند.
اینترنت، پدیده نوظهوری است که زندگی و کسب و کار بسیاری از انسان ها را تحت سیطره خود در آورده است. در دنیای مجازی، می توان بهترین مقاله ها و کتاب ها را از همه جای دنیا پیدا کرد و خواند. دنیای بزرگ واقعی با اینترنت، دهکده کوچکی می شود که قوم و نژاد و سفید وسیاه نمی فهمد. همه از جنس هم هستند، درست برعکس دنیای واقعی. مطالب آموزشی، کتاب، مقالات تحقیقاتی، موسیقی، فیلم، سرگرمی و هزاران چیز دیگر در این دنیا، برای انواع سلیقه ها و نیازها وجود دارد.تقریبا از سال ۲۰۰۹ میلادی همه بخش های اینترنت، شکل امروزی خود را پیدا کردند. البته در آن زمان، برای هر دقیقه استفاده از اینترنت باید پول پرداخت می کردید و هیچ گزینه دیگری نیز وجود نداشت. اما از آنجاکه فناوری به سرعت در حال رشد و پیشرفت است، هزینه های اینترنت نیز کمتر و دسترسی به آن آسان تر شد. اینترنت نیز در فناوری های جدید غرق و روز به روز بهتر شد. یکی از بهترین پیشرفت های آن را می توان ارتباطات دیجیتال بی سیم یا همان وای‌فای دانست.این روزها، تقریبا در همه کافی شاپ‌ها، رستوران‌ها، کتابخانه، فرودگاه، نمایشگاه‌ها و … اینترنت بی سیم ارایه می شوند. کافیست اسمارت فون، تبلت یا لپ تاپ داشته باشید تا از سرویس های آنلاین بهره ببرید. استفاده روزانه از اینترنت جزو جدانشدنی زندگی بسیاری از ما شده است. به ویژه خدمات بی سیم ارتباطی، این استفاده را بیش از پیش گسترش داده است. وای‌فای، فناوری همین ۱۰ سال گذشته است. یعنی کاملا نوپا ولی همه گیر و محبوب است. متاسفانه اینترنت با همه مزایایش، مشکلاتی نیز دارد. از جمله باید به استفاده از وای‌فای دیگران بدون اجازه اشاره کرد. در واقع همان دزدی وای‌فای منظورمان است. اگر شما نیز جزو افرادی هستید که تصور می کنند افرادی بدون اجازه از وای‌فای آنها استفاده می کنند، این مطلب حتما برایتان مفید است.هنگامی که دزدهای اینترنت، از وای‌فای شما استفاده می کنند، پهنای باند اینترنت را کاهش می دهند. از همه بدتر اینکه می توانند اطلاعات فردی شما را از کامپیوتر شخصیتان بیرون بکشند یا آن را به ویروس های مخرب آلوده کنند. خیلی نگران نباشید. در اینجا راه های مقابله با این دزدها را در اختیار شما قرار می دهیم.


پیدا کردن دزدهای وایرلس

آیا شبکه بی سیم اینترنت شما کند کار می کند؟ آیا به طور مداوم اتصال به اینترنت شما قطع می شود و دلیل آن را نمی توانید پیدا کنید؟ به احتمال قوی، کسی از سیگنال های وای‌فای شما بدون اجازه استفاده می کند و شما نمی دانید. البته اگر این مشکلات به طور دایمی برایتان پیش می آید، شاید مشکل از شبکه اینترنتی باشد. اما اگر گاهی وسط استفاده از اینترنت سرعت به طور ناگهانی کم یا بدون دلیل اتصال قطع می شود، احتمال دارد که مورد هجوم یک دزد وای‌فای قرار گرفته باشید. به ویژه اگر این قطعی ها یا کاهش سرعت ها روزانه و در ساعات مشخصی رخ بدهند، باید مطمئن شوید که فرد دیگری نیز به شبکه وای فای شما وصل است و از آن استفاده می کند.

در اینگونه موارد، نخستین و آسان ترین کاری که باید بکنید، چک کردن شبکه وای فای و اطمینان از امنیت آن است. هنگام نصب روتر، از شما خواسته می شود رمزی برای پروتوکل بی سیم (WEP) خود تعیین کنید. در واقع این رمز، عبارت عبور برای دسترسی به شبکه وای فای اختصاصی هر کاربر است. اگر رمزی برای آن تعیین نکرده باشید، یعنی یک شبکه بی سیم باز ساخته اید که هر فردی به راحتی می تواند به آن وصل و از اینترنت شما استفاده کند.

نداشتن عبارت عبور برای شبکه وای فای به این معناست که به راحتی به هکرها و دزدهای اینترنتی اجازه استفاده رایگان از اینترنت خود را داده اید. آنها حتی می توانند از این طریق از شما سواستفاده نیز بکنند. شاید حتی شبکه شما را هک کنند.

حتی اگر برای شبکه وای فای خود عبارت رمز یا همان کلید WEP نیز تعیین کرده باشید، باز توفیری ندارد. زیرا همسایه شما می تواند با کمی تلاش، رمز آن را به دست بیاورد. برای اینکه بدانید آیا افراد دیگری غیر از شما از اینترنتتان استفاده می کند، باید ثبت وقایع (log) شبکه بی سیم را چک کنید. برای این منظور، به منوی استارت در ویندوز بروید، گزینه My Network Places را انتخاب کنید. سپس روی گزینه View Entire Network کلیک کنید. اگر دستگاه هایی غیر از دستگاه هایی که شما به آنها اجازه دسترسی داده اید از شبکه استفاده کرده اند، یعنی شما دزد اینترنت دارید.

روش مشابه دیگری نیز برای تعیین تعداد کاربران وای فای، از طریق چک کردن جدول کلاینت های DHCP روتر وجود دارد. این فهرست نیز همچون قسمت ثبت وقایع ویندوز، همه دستگاه هایی که از شبکه وای فای استفاده می کنند را برایتان فهرست می کند. اگر متوجه شدید دستگاه هایی غیر از دستگاه های خود شما در شبکه وجود دارند، یعنی صددرصد کسی بدون اجازه از وای فای شما استفاده می کند.

دست دزدها را در حنا بگذارید

نخستین گام برای پیشگیری از دزدی و سواستفاده های راحت، تعیین همان رمز عبور برای اتصال به شبکه وای فای است. البته این رمزگذاری شاید برای افرادی که به طور گذرا قصد اتصال به شبکه وای فای شما را دارند، مفید باشد اما برای افرادی که مصرانه قصد استفاده از اینترنت شما را دارند همچون یک همسایه سمج، چندان گزینه امنی به شمار نمی رود. در این حالت، می توانید از پروتکل های امنیتی همچون «دسترسی حفاظت شده وای‌فای» (WPA) استفاده کنید. این کانال امنیت بیشتری نسبت به کلید WEP دارد. اما باز ممکن است مورد هدف و حمله دزدهای وای فای قرار بگیرد.

همچنین می توانید برای امنیت بیشتر از DHCP استفاده کنید. برای این منظور، تنظیمات DHCP روتر خود را به حالت دستی دربیاورید و برای هر کدام از کامپیوترهای خود، به صورت دستی آدرس های جداگانه وارد کنید. این کار باعث می شود شبکه اینترنتی شما محدود شود و روتر فقط آن کامپیوترها را تشخیص بدهد.

اگر استفاده از کانال DHCP برای شما به عنوان یک کاربر عادی که علم کامپیوتری چندانی ندارید، مشکل به نظر می رسد، می توانید از ساخت فهرست آدرس های MAC استفاده کنید. این فهرست، اصولا توسط رابط کاربری مرورگر روتر ساخته می شوند. متاسفانه، دزدهای وای فای به راحتی می توانند فهرست نشانی های MAC را نیز به اصطلاح دور بزنند و به شبکه وای فای کاربر دسترسی پیدا کنند. البته اگر این روش، با روش امنیتی دیگری به طور همزمان اجرا شود، برای امنیت یک شبکه خانگی کافیست.

نرم افزار مانیتورینگ اینترنت نیز گزینه مناسبی به شمار می رود. نرم افزار مانیتورینگ یا بازبینی، روشی بسیار ساده برای تحت کنترل داشتن امنیت شبکه وای فای برای افرادی است که به استفاده از روش های یاد شده در بالا علاقه چندانی ندارند. این نرم افزار استفاده آسان و رابط کاربری ساده ای دارد. بعلاوه، این نرم افزار به کاربر کمک می کند تا اتفاقاتی که در شبکه وای فای می افتد را نیز کنترل کند. بعضی از روترهای وای فای ممکن است نرم افزار داخلی برای تحت نظر گرفتن شبکه را داشته باشند. برای دانستن اینکه روتر شما نیز این امکان را دارد، باید به قسمت راهنمای کاربر بروید و ببنید آیا گزینه برای توضیح استفاده از آن وجود دارد یا خیر!

در آخر، SSID رادیویی روتر خود را خاموش کنید. این باعث می شود شبکه وای فای شما در جست‌وجوهای وای فای نمایش داده نشود. در این حالت، دزدیدن سیگنال های وای فای بسیار دشوار خواهد بود. زیرا دیگران شبکه وای فای شما را در رادارهای خود نمی بینند.

در مورد شبکه وای فای بیشتر بدانیم

شبکه وای فای در واقع اتصالات اینترنتی پهن باند است که از مودم های DSL، کابلی یا ماهواره ای گرفته می شود. کاربر، مودم را به روترهای بی سیم که نقش پخش سیگنال و ایجاد شبکه را دارند، وصل می کند. این چیزی است که به آن LAN – شبکه داخلی – گفته می شود. شبکه داخلی جایی است که شما دستگاه خود همچون لپ تاپ یا دسک تاپ را به آن وصل می کنید. در این حالت روتر شما چیزی به نام DHCP خواهد داشت. به طور خلاصه، جدول DHCP در واقع فهرستی از همه تجهیزات کامپیوتری است که به آنها اجازه دسترسی داده شده است. هر کدام از این دستگاه ها، آدرس کنترل دسترسی به رسانه های(MAC) ویژه خود را دارند.

نشانی های MAC را شرکت های تولیدی تعیین می کنند. اما کاربرها می توانند به دلخواه خود آنها را تغییر دهند. روتر از این نشانی ها برای مشخص کردن پروتکل اینترنت یا آدرس آی‌‌پی برای هر کدام از دستگاه های موجود در شبکه استفاده می کند. MAC و نشانی های آی‌‌پی دستگاه ها بیشتر زمانی کاربرد دارند که بخواهیم در مورد اینکه کسی بدون اجازه از وای فای ما استفاده می کند، اطلاع کسب کنیم.

روش نصب و راه اندازی اینترنت ADSL

برای استفاده از اینترنت ADSL شما نیاز به یک مودم ADSL دارید که باید آن را تهیه کنید. پس از باز کردن جعبه ی مودم ,  در ابتدا مودم و اتصالات آن را بر اساس کاتالوگ داخل جعبه به کامپیوتر خود متصل می نماییم. سپس مودم را به وسیله ی دکمه ی Power روشن می نماییم .

 حالا به چراغ های روی مودم دقت میکنیم :

 1-       چراغ  Power : این چراغ نشان دهنده ی روشن بودن مودم به صورت صحیح می باشد .این چراغ باید به صورت ثابت روشن باقی بماند . در صورات خاموش بودن چراغ اتصال مودم با برق قطع است .در صورت چشمک زن بودن این چراغ از صحت مودم و آداپتور برق آن اطمینان حاصل کنید.

 2-       چراغ ADSL  : در برخی از مودم ها این چراغ با نام Status  می باشد. این چراغ نشان دهنده ی ارتباط صحیح مودم شما با مرکز ارائه ی سرویس ADSL  می باشد .توجه شود که این چراغ باید به صورت ثابت روشن باقی بماند . در صورت خاموش بودن یا چشمک زدن این چراغ از سالم بودن خط تلفن وصحت کابل های مورد استفاده اطمینان حاصل کنید اگر به نتیجه نرسیدید احتمالا خط شما ( به اصطلاح ) رانژه نشده است یعنی خط شما برای اتصال ADSL سالم نمی باشد و باید با مزکز سرویس دهنده تماس بگیرید . ( توجه کنید که برای اتصال , از خط تلفن مورد استعلام  خود استفاده کنید . )

 3-       چراغ LAN  : این چراغ نشان دهنده ی اتصال صحیح کابل UTP  شما با کارت شبکه ی کامپیوتر شما می باشد . در صورت خاموش بودن آن از اتصال صحیح کابل شبکه  و همچنین از نصب بودن کارت شبکه ی خود اطمینان حاصل کنید.

4-       چراغ USB  : در صورت تمایل , شما می توانید به جای استفاده از کابل شبکه از کابل USB داخل جعبه برای اتصال مودم با کامپیوتر استفاده کنید. در این صورت به جای چراغ  LAN , باید این چراغ روشن شود . در صورات خاموش بودن این چراغ شما باید از اتصال صحیح کابل USB  با کامپیوتر و همچنین سالم بودن پورت USB خود اطمینان حاصل کنید .

در صورتی که موارد بالا همگی OK  بودند شما آماده ی اتصال به اینترنت هستید اما قبل از آن شما باید مودم خود را با توجه به نکات گفته شده ی زیر Config کنید ( با توجه به خصوصیات سرویس دهنده ی ADSL  ) تا مودم شما با شرایط سرویس دهنده سازگار شود .همچنین به کارت شبکه ی خود ip مناسب بدهید .

نحوه دادن ip به کارت شبکه :

 شما باید ابتدا از روی دفترچه ی مودم از ip مودم خود مطلع شوید ( معمولا 192.168.1.1 می باشد ). سپس ip کارت شبکه ی خود را به 192.168.1.X  (X  یک عدد بین 2 تا 254 (  تغییر دهید و در قسمت  Default Gateway  , ip مودم خود را وارد کنید ( 192.168.1.1 ) , Subnet Mask  نیز باید 255.255.255.0  ست شود . ( اگر تا کنون این کار را انجام نداده اید به مسیر روبرو بروید :Show all connections    Start / Connect to /   حالا روی    Local Area Connection کلیک راست کنید و Properties  را انتخاب کنید . در پنجره ی باز شده Internet Protocol ( tcp/ip )  را انتخاب و روی Properties  کلیک کنید .حالا گزینه ی use the following ip address  را انتخاب کنید و ip ها را همان گونه که گفته شد ست کنید . )

 نحوهConfig  کردن مودم :

 برای Config  کردن مودم یک پنجره ی Explorer باز کنید و در قسمت Address bar  , ip مودم خود ( 192.168.1.1 ) را وارد کنید حالا از شما یک User name  و password  پرسیده می شود که شما باید آن را از دفترچه ی مودم استخراج کنید.پس از دادن User name  و password  مناسب پنجره ی Config  کردن مودم نمایش داده می شود . در این صفحه شما باید برای Config کردن مودم Connection type  را از نوع Bridge  انتخاب کنید و همچنین مقادیر VPI  و VCI را به صورت صحیح وارد کنید ( مقادیر VPI و  VCI  را از مرکز ارائه دهنده ی سرویس ADSL  می توانید بپرسید ) .حالا مقادیر مربوطه را Save  کرده وپنجره ی Config  را Log Out  کنید .

  حالا باید یک Connection از نوع Broadband  ایجاد کنید و Username  و Password  مربوط به Account  خود را وارد کنید و متصل شوید .

 نحوه  ایجاد Connection  از نوع  Broadband به صورت زیر می باشد :

 در مسیر  Show all connections / Create new connection     / Start / Connect to     یک  Connection  به فرم زیر  ایجاد کنید :

1. Next  را بزنید :

2-Connect to the internet   را انتخاب کنید و کلید Next  را بزنید :

3-set up my connection manually  را انتخاب کنید وNext  را بزنید :

4-Connection  از نوع Broadband  را انتخاب کنید و Next  را بزنید :

5-نام Connection  خود را انتخاب کنید و Next را بزنید :

6-User name  و Password مربوط به Account  خود را وارد نمایید و Next را بزنید :

7-در صورت تمایل تیک قسمت Add a shortcut را برای ایجاد Shortcut از Connection خود بر روی Desktop  را بزنید و سپس کلید Finish را بزنید :

8-حالا با Connection  ایجاد شده به اینترنت متصل شوید .

 در صورتی که  پس از وارد کردن User name  و  Password و زدن کلید اتصال  با Error  مواجه شدید احتمالا Config  مودم شما دچار مشکل می باشد. در صورتی که هنگام اتصال به اینترنت خط تلفن شما دارای نویز می باشد شما می توانید از یک میکرو فیلتردر ابتدای خط استفاده کنید .

اتصال به اینتنرنت به روش Dial UP

ساختن اتصال (connection)

برای ساخت یک اتصال اینترنتی به روش زیر عمل می کنیم:

1-   اقدام به تهیه یک کارت اینترنتی از یک شرکت دلخواه کنید..

2-   برای استفاده از کارت اینترنتی خریداری شده، باید یک connection بسازید.

              نکته: منظور از ساختن اتصال پنجره ای است که در آن بتوان، نام کاربری و رمز کارت اینترنت را وارد کرده و اقدام به شماره گیری نمایید.

     برای ساختن یک اتصال به این صورت عمل کنید:

1-   از منوی start گزینه contrlol panel را انتخاب کنید.

2-   در پنجره control panel، همانند شکل 1-1 روی گزینه نشان داده شده دابل کلیلک کنید.

3-    در پنجره باز شده از منوی سمت چپ روی گزینه Create a new connection کلیک کنید. همچنین میتوانید از منوی file, گزینه New connection… را برگزینید شکل  2-1:

  4-   در کادر محاوره ظاهر شده روی Next کلیک کنید(شکل 3-1)

5-   سپس در کارد محاوره شکل 1-4 با انتخاب گزینه نشان داده شده روی Next کلیک کنید.

1-اتصال به اینترنت 2- اتصال به شبکه در محل کار3- راه اندازی یک شبکه خانگی یا ادلری کوچک4-راه اندازی یک اتصال پبشرفته

شکل 4-1

6-   در کادر محاوره شکل 5-1 با انتخاب گزینه دوم به صفحه بعدی بروید:

7-   چون اتصال شما به روش Dial UP است.در کادر محاوره شکل 6-1 پس از انتخاب گزینه اول و کلیک بر روی Next به صفحه بعد وارد شوید:

8-   کادر محاوره شکل 7-1 برای وارد کردن نام ISP مورد نظر است. با تایپ یک نام برای Connection روی Next کلیک کنید.

9-   شماره اتصال به شبکه از روی کارت اینترنت ،داخل کادر Phone number تایپ کنید سپس روی دکمه next کلیک کنید(شکل 8-1).

توجه: ممکن است روی کارت اینترنت،به منظور اتصال به شبکه بیش از یک شماره موجود باشد.

شما یکی از آنها را انتخاب کرده و وارد کنید،بعدا می توانید از شماره های دیگر نیز هنگام اشغال بودن استفاده کنید.

10-   شکل 9-1 مربوط به وارد کردن نام کاربری (User name) و رمز عبور (Password) موجود روی کارت اینترنت است،این دو را با دقت تایپ کنید.اعدادوحروف رمز عبور به منظور رعایت مسائل امنیتی با نقاط سیاه رنگ نشان داده می شود.

11-  در قسمت Confirm Password مجددا رمز را برای تایید وارد کنید.

نکته: می توانیم به جای کارت اینترنت از سرویس شبکه هوشمند که توسط مخابرات و شرکت های گوناگون ارائه می شود نیز استفاده کنیم.شبکه هوشمند نیازی به وارد کردن نام کاربری وکلمه عبور ندارد و تنها کافی است پس از طی مراحل فوق،شماره تلفن ارائه شده را وارد کنیم. لازم به ذکر است که هزینه استفاده از شبکه هوشمند روی قبض تلفن درج می شود.

همانطور که در شکل 9-1 ملاحظه میکنید،در بخش پایین این کادر محاوره، دو انتخاب وجود دارد.

در صورت انتخاب گزینه که در شکل 9-1 ملاحظه می کنید،در بخش پایین این کادر محاوره،دو انتخاب وجود دارد.

در صورت انتخاب گزینه ای که در شکل 10-1 نشان داده شده است. نام کاربری و رمز عبور برای تمام کاربرانی که از رایانه شما استفاده می کنند،قابل استفاده خواهد بود و آنها می توانند با همین Connection که شما ساخته اید به اینترنت وصل شوند.

 در صورت انتخاب گزینه دوم،در صورتی که چندین Connection ساخته باشید از طریق Connection پیش فرض به اینترنت متصل می شوید.

پس از انتخاب گزینه دلخواه روی Finish کلیک کنید(شکل 12-1)

با انتخاب گزینه که در شکل 12-1 نشان داده شده است. یک آیکن میانبر روی صفحه دستکتاپ برای این اتصال اینترنتی درج خواهد شد.

به این ترتیب آیکن مربوط به Connection در پنجرهNetwork Connection ساخته خواهد شد.(شکل 13-1)

همانطور که در شکا 13-1 ملاحظه می کنید،علامت تیک،در کنار Connection ساخته شده نشان دهنده ی پیش فرض بودن آن است.

حال برای اتصال به اینترنت کافی است روی connection مورد نظر دابل کلیک کنید و یا از طریق منوی start ان را فعال کنید تا در کادر محاوره Connection  مورد نظر باز شود(شکل های 14-1 و 15-1)

اگر در منوی start گزینه connection وجود ندارد به طریق زیر عمل کنید:

1-   ابتدا از پنجره control panel گزینهTakbar and start Menu را انتخاب کنید.

2-   در کادر محاوره باز شده در زبانه Start Menu روی دکمه customize… کلیک کنید.

3-   در کادر محاوره ظاهر شده در زبانه Advanced، از قسمت start Menu items گزینه Display as Connect to Menu را انتخاب کرده و روی ok کلیک کنید(شکل 18-1).

قبل از کلیک دکمه Dial و گرفتن شماره اتصال به ابنترنت، روی دکمه Properties کلیک کنید تا بتوانید برخی تنظیمات را تغییر دهید:

1-   در کادر محاوره ظاهر شده، زبانه General را انتخاب کنید.

2-    روی دکمه configure… کلیک کنید تا به تنظیمات مودم دسترسی پیدا کنید(شکل 20-1):

در کادر محاوره تنظیمات مودم می توانید گزینه هایی را به دلخواه انتخاب یا حذف کنید(شکل21-1)

دقت کنید که در قسمت Maximum speed[bps] می توانید حداکثر سرعت مودم را هنگام اتصال به اینترنت تعیین کنید. نکته مهم این است که تنظیم فوق به تنهایی عامل تعیین سرعت ارتباط با اینترنت نیست.بلکه عوامل مهمی مثل حداکثر سرعت مودم،خطوط تلفن و غیره در سرعت ارتباط شما تاثیر می گذارند. مطمئناً هنگامی که از یک مودم با حداکثر سرعت 56000 bps(56kbps)  استاده می کنید. هیچگاه نخواهید توانست با سرعت 11500bps به شبکه متصل شوید.

 یکی از گزینه های پر کاربرد در این کادر محاوره گزینهEnable Modem speaker است که مربوط به صدای مودم بوده و با انتخاب آن،صدای مودم هنگام گرفتن شماره و اتصال به شبکه شنیده می شود.

چنانچه بخواهید علاوه بر شماره ای که هنگام ساختن connection مورد نظر وارد کرده اید،شماره های دیگری نیز وجود داشته باشد (تا در هنگام مضغوا بودن از شماره های دیگری استفاده کنید) در کادر محاوره تنظیمات روی دکمه Alternates کلیلک کنید،سپس در کادر محاوره باز شده،روی دکمه Add کلیلک کنید(شکل 22-1):

در کادر محاوره ظاهر شده (شکل 23-1)  در کادر متنی Phone number شماره دیگری را وارد کرده و روی OK کلیک کنید.

به همین ترتیب می توانید شماره های دیگری را نیز به لیست خود اضافه کنید.

در شکل 24-1 با انتخاب گزینه if number fails try next number چنانچه شماره گرفته شده به هر دلیل موفقیت آمیز نباشد(اشغال بودن،قطع بودن و غیره) یه صورت بعدی شماره بعدی گرفته می شود.

با انتخاب گزینه move successful number to top of list ، شماره ای که به صورت موفقیت آمیز شما را به اینترنت متصل کند به بالای لیست منتقل می شود.

قطع ارتباط با اینترنت

برای قطع ارتباط خود با اینترنت یکی از روش های پایین را انتخاب کرده:

روش 1:  روی علامت واقع در قسمت Notification کلیک راست کرده،سپس روی گزینهDisconnect  کلیک کنید.

روش 2: روی عنوان اتصال واقع در پنجره Network connection دابل کلیک کنید و سپس در کادر Connection status روی دکمه Disconnect کلیک کنید(شکل 25-1).

روش 3:  روی آیکون  موجود در قسمت notification دابل کلیک کنید و سپس روی دکمه Disconnect کلیک کنید.

معاون شرکت مخابرات گفت: شرکت زیرساخت، فروش اینترنت را به مخابرات متوقف کرده؛ مخابرات دیگر نمی‌تواند ADSL جدید واگذار کند اما در سرویس مشترکان فعلی خللی وارد نمی‌شود.

داوود زارعیان در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری اطلاعات خبرگزاری فارس در پاسخ به این سوال که با قطع فروش اینترنت از سوی زیرساخت به شرکت مخابرات به دلیل بدهی، تکلیف مشترکان اینترنت مخابرات چه می‌شود، گفت: شرکت زیرساخت فروش و ارائه خدمات جدید به شرکت مخابرات را متوقف کرده؛ اما فروش خدمات سابق به مخابرات و همراه اول ادامه دارد.

معاون شرکت مخابرات ایران ادامه داد: به این ترتیب در سرویس اینترنت مشترکان مخابرات خللی وارد نخواهد شد. اما با قطع فروش اینترنت به مخابرات، این شرکت نمی‌تواند پورت ADSL (اینترنت پرسرعت) جدید واگذار کند.

وی یادآور شد: البته بدهی که شرکت زیرساخت از آن یاد می‌‌کند، در حالی است که شرکت زیرساخت و مخابرات در بحث پرداخت‌ها اختلاف اساسی ندارند؛ بلکه در بخشی از حساب‌ها اختلاف نظر وجود دارد.

انواع اتصالات اینترنتی

در این بخش شرح مختصری از انواع روش های موجود اتصال به اینترنت را خواهیم داشت.

اتصال با استفاده از خطوط تلفن

در حال حاضر متداول ترین نوع اتصال در کشومان اتصال از طریق خطوط تلفن شهری است. در این نوع اتصال برای ارتباط با یک شرکت ارایه دهنده خدمات اینترنت (ISP) به یک مودم نیاز داریم.

خطوط تلفن شهری با توجه به مناطق مختلف مخابراتی در ایران ممکن است یکی از دو حالت زیر را داشته باشند:

          الف: خطوط آنالوگ معمولی:  این نوع خطوط همان خطوط تلفن معمولی هستند.نرخ انتقال اطلاعات ای  خطوط حداکثر 56 کیلو بیت در ثانیه بوده و از آن جایی که هر هشت بیت برابر با یک بایت است، با خطوط تلفن معمولی به شیوه dial up و در بهترین شرایط قادر به تبادل اطلاعات با حداکثر سرعتی معادل 7 کیلو بایت در ثانیه خواهد بود.

          ب: خطوط E1 : نام خطوط مخصوصی است که در اروپا و همچنین ایران ارایه می شود. روی هر خط E1 تعداد 30 خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود. هر خط E1 می تواند حاصل پهنای باند 2Mbps باشد. مشخصه این سیستم پیش شماره متفاوت آن نسبت به خطوط عادی است(مثلا پیش شماره های 971 در تهران)

          نکته: پهنای باند یا Bandwidth به میزان داده هایی که کاربر در هر ثانیه می تواند ارسال یا دریافت کن می گویند.واحد اندازه گیری آن معمولا Kbps(کیلو بایت در ثانیه) است.

تمام اتصالات به اینترنت از طریق خطوط تلفن به یکی از دو روش انجام می شود:

• روش Dial up : متداول ترین روش اتصال به اینترنت در ایران است. در این روش شما پس از خریدن کارت اینترنت با استفاده از مودم خود و گرفتن شماره تلفن (به شیوه ای که توضیح خواهیم داد) به اینترنت متصل شوید.

شیوهDial up قدیمی ترین و کم سرعت ترین نوع ارتباط با اینترنت است.با توجه به نوع خطوط تلفن شهری(آنالوگ معمولی یا E1) و سرعت مودم، ممکن است سرعت انتقال داده متفاوت باشد.

پیش از این اشاره کردیم که حداکثر ظرفیت اسمی خطوط تلفن 56 Kbps(معادل 7 کیلو بایت در ثانیه) است. اما با توجه به فرسودگی خطوط تلفن شهری و همچنین فاصله کاربر از مرکز تلفن منطقه، حتی با یک مودم خوب نیز به ندرت می توان با حداکثر سرعت به شبکه متصل شد.

•  روش DSL: DSL(خط اشتراک دیجیتال) یک شیوه موثر و در عین حال کم هزینه برای اتصال به اینترنت است که از سرعت و کیفیت مطلوبی برخوردار است.  انواع مختلفی از DSL  موجود است که امکان اتصال به اینترنت را با سرعت ها و امکانات مختلفی به وجود می آورد.نوعی که عموما برای مصرف خانگی از آن استفاده می شود ADSL یا DSL نامتقارن است که در بهترین شرایط، عملا امکان گرفتن اطلاعات با سرعتی معادل با 2Mbps و فرستادن اطلاعات با سرعتی حدود 256kbps را مهیا می شازد.

مواردی که باعث شده ADSL به سرعت در همه ای جهان رشد کند عبارت است از:

1-   ADSL از همان زوج سیم های تلفن معمولی استفاده می کند ، یعنی نیاز به سیم کشی جدید از مخابرات یا ISP به منازل نیست و لذا هیچ هزینه ای صرف نمی شود.

2-   در ADSL شما همواره به اینترنت متصل هستید و در عین حال می توانید از تلفن یا دور نگار خود هم استفاده کنید، یعنی خط تلفن شما هیچ وقت به دلیل استفاده از اینترنت اشغال نمی شود.

3-   تجهیزات سخت افزاری استفاده از ADSL نسبتا ارزان است.

مثل هر سیستمی ADSL معایبی هم دارد. مهم ترین و مساله ساز ترین مشکل ADSL این است که کیفیت و سرعت انتقال داده،به فاصله مشترک از مرکز تلفن بستگی دارد، یعنی اگر منزل شما در حوالی مرکز تلفن باشد با سرعت بیشتری به اینترنت متصل می شوید و بر عکس این قضیه وقتی مساله ساز خواهد بود که فاصله شما از مرکز تلفن بیش از 5 کیومتر باشد که در اسن صورت استفاده از ADSL مقدور نخواهد بود.همچنین کیفیت پایین سیم های تلفن و پوسیدگی احتمالی آن ها نیز اثر نا مطلوبی در ارتباط شما خواهد داشت.

اتصال بی سیم

یک روش بی سیم برای تبادل اطلاعات است. در این روش از آنتن های فرستنده و گیرنده در مبدا و مقصد استفده می شود. بر مفید این آنتن ها بین 2 تا 5 کیلومتر است و در صورت استفاده از تقویت کننده ، تا 20 کیلومتر هم قابل افزایش است.این روش از نظر سرعت انتقال داده روش مطلوب و مناسبی است اما به دلیل ارتباط مستقیم با اوضاع جوی و آب هوایی از ضریب اطمینان بالایی برخورددار نیست.

برخی لز ISP ها در ایران نیز امکان استفاده از این سیستم را برای مشترکین خود مهیا کرده اند. اما با توجه به هزینه نصب تجهیزات بسیار گران قیمت و هزینه سنگین شارژ ماهیانه به هیچ وجه برای استفاده شخصی مقرون نیست، مکر برای شرکت هایی که دارای استفاده های گسترده از شبکه اینترنت هستند.

اتصال کابلی

در این روش به جای خطوط تلفن از خطوط کابلی(همانند تلویزیون های کابلی) استفاده می شود. این نوع اتصال هنوز در ایران وجود ندارد.

اتصال به اینترنت

برای آنکه بتوانید به شبکه اینترنت بپیوندید باید بتوانید به یکی از رایانه های اصلی اینترنت متصل شوید.این اتصال را شرکت هایی تحت عنوان "ارائه دهدنگان خدمات اینترنت" ISP فراهم می آورند والبته برای این کار از شما پول دریافت می کنند.

رایانه شما باید بتواند یک ارتباط مخابراتی و یا مستقیم با رایانه ارائه دهنده خدمات اینترنت برقرار کند.برای این کار ممکن است از دستگاه Modem استفاده کنید. در این حالت با استفاده از خطوط تلفن معمولی این کار امکان پذیر است.البته باید بدانید که خطوط مخابراتی عادی دارای کمترین سرعت برای تبادل اطلاعات هستند. سرعا ارتباطی دستگاه مودم شما نیز در کاهش سرعت تاثیر گذار است.

خطوط مخابراتی امکان ارتباط با سرعت حداکثر56 کیلوبایت(Kbs)در ثانیه را دارا هستند.Kbs در ثانیه واحد سنجش سرعت تبادل اطلاعات است و برابر میزان اطلاعاتی بر حسب بیت است که در یک ثانه مبادله میشود.دستگاه های مودم قادر به ارسال و دریافت اطلاعات تا سقف 56 کیلوبایت هستند ولی باید بدانید هر چه به این سرعت نزدیک شوید امکان اخلال در ارسال اطلاعات نیز بیشتر می شود و ممکن است در ارتباط ما با ISP خللی وارد شود و یا حتی ارتاط ما به کلی قطع گردد.

راه حل دیگری که گرانتر هم هست استفاده از خطوط پر سرعت خدمات یکپارچه رقمی ISDN(Integrated Service Digital Network) یا خطوط اجاره ای مخابراتی Leased line است. این خطوط از آنجایی که خود رقمی هستند دیگر نیازی به تبدیل اطلاعات رقمی رایانه به اطلاعاتی قیاسی در مودم ها نیست در نتیجه اطلاعات همانطوری روی خطوط مخابره می شوند که در رایانه. ولی باید توجه داشت که اجاره و استفاده از این خطوط گران و تجهیزات سخت افزاری نیز گران است.ولی در عوض می توانید ارسال و دریافت اطلاعات را تا سقف 2 مگابایت افزایش دهید.

چگونه ISP خود را انتخاب کنیم

ارائه دهنده خدماتاینترنت به روشهای متفاوت کالای خود را به فروش می رسانند:

1-    حجمی: بسته به حجم تبادل اطلاعاتی که با اینترنت برقرار میکنید هزینه دریافت میگردد. در این مورد هرچه بشتر اطلاعات دریافت کنید پول بیشتری نیز باید بپردازید.بهترین استفاده آن برای استفاده از گفتگوهای متنی و مطالعه صفحات  اینترنت (مثل روزنامه و اخبار و...) است.

2-    زمانی: در این مورد مدت زمان استفاده از اینترنت محاسبه میگردد و از زمانی که به شبکه متصل می شوید شمارنده ای زمان را محاسبه میکند(مثل پارکومتر).از این روش برای دریافت پرونده ها-دریافت پست الکترونیکی و گفتگو های صوتی و یا تصویری استفاده می شود.

3-    نامحدود:در این روش حجم و یا زمان استفاده مهم نیست بلکه شما اشتراک شبکه را برای مدت مشخص دریافت داشته اید . درست مثل زمانی که برای یک سال خانه ای را اجاره کرده اسد. در این محدوده زمانی هر مقدار ساعت یا هر مقدار حجم اطلاعات که می خواهیم می توانیم دریافت و یا ارسال کنید. معمولا محدوده زمانی ماهانه و یا سالانه برای قرار داد شما در نظر گرفته می شود. بیشتر افرادی که به طور حرفه ای از اینترنت استفاده می کنند از این نوع خدمات بهره می برند.